Georgia najwieksze FRPG

Redgar

Potwór gdy usłyszał naciąganie się łuku obrócił się ospale... jednak gdy ten ucichł potwór znowu zastygł...

Włóczykij

Kiwnął głową. Powoli, powoli do celu. Jednak zachowanie ciszy przychodziło mu trudniej niż elfowi...

Redgar

udaje wam sie cicho wymknąć do poprzedniej części labirynru... wynosząc nieprzytomnego Vartha (oprzytomnieje gdy tu będzie)

Imramendell

Redgar

potwór jak zaklęty stoi ani jeden dzwięk nie wymyka się mu...
łuk napięty powoli ledwie wydaje dzwięk...

Varth

<płytki oddech strażnika przybiera na sile> Ghy... <próbuje się podnieść z ziemi, ale cios potwora był silniejszy niż myślał> Moje żebra ... <wymacuje klatkę piersiową, zauważa, że stracił większość kolczugi> Dwa złamane cholera! <Otwiera oczy i opamiętuje się> Dlaczego ten stwór się rusza? <szepta i próbuje wstać znowu, tym razem mu się udaję.> Imra, Włóczykiju?

Varth

<Ponownie chwyta miecz> Co się stało? Dlaczego to coś nas nie atakuje? <szepta>

Włóczykij

Włóczykij tym razem gestem pokazuje Varthowi by był cicho i wskazuje na elfa.

Varth

Chwila, kiedy jesteśmy cicho, to coś nie atakuje, czyżby było głuche?<myśli> Nie czas na rozważania <kiwa głową Włóczykijowi i szykuje się na ewentualną walkę>

(Włóczykij: głuche? Wręcz przeciwnie)

Redgar

Potwór zwabiony drobnym dzwiekiem powoli idzie w wadzym kierónku.... jednek nie szarżuje... jedynie się zbliża...

Varth

<zastyga w bezruchu, w pozycji do sparowania ciosu> Niech bogowie dadzą nam siłę <myśli>

Redgar

Nagle potwór się zatrzymał...
Miecz trochę blednie... światło nadzieji...
Ptwór nadal nasłuchuje... zbliża się... stoi tuż przed wami... czeka zastygły...

Varth w twoim umyśle cuchy szept..
Zabij... Zabij... Zabij...
sycząscy głos mówi dalej....
Zabij, zabij to ścier-wo... ludz-kie możesz dobrze wiesz że możesz... to zniszczyć...
Użyj mocy którą ci nadano... wiesz dobrze że możesz...
Twoje żebra bardziej bolą ale wiesz że wracają na miejsce...

Varth

<Zaciska zęby i oczy, wykrzywiając się w bólu> Ghy... <cicho stęka> Mogę... <szepta> Moge to zabić... <powoli wykrzywia się w szaleńczym uśmiechu> Mogę... <rzuca się do ataku, celując w korpus bestii>

Redgar

Twój miecz bija się bez problemu w segment miedzy płytą napierśnika a biodrami....
Cichy bezlitosny dzwięk skrobania stali... i nagle cicę brzdęk...
Wyjmujesz miecz...
Lecz zaraz to nie tak miało być...
Ptwór podchodzi łąpie cię w ręce unosi...
pada na ziemie...
W powietrzu wyczuwasz napięcie... jednak miecz nie pozwala ci odejść...

Varth

<opanowuje się> Co to ma znaczyć, dlaczego ja? Jak? <patrzy na truchło bestii> Przecież wcześniej jej nie drasnąlem...